Vandaag wilde ik de lezingen van deze zondag een keer voor zichzelf laten spreken. Met name het Evangelie lijkt me van zichzelf ook duidelijk genoeg. 

Ik wil u vandaag meenemen in drie situaties uit het gewone leven. Van de week was een goede kennis van ons  jarig en uiteraard zijn we daar even naartoe gegaan. Het was heel gezellig. Niet zo druk. Maar twee van haar kinderen waren er nog en dan praat je toch anders dan wanneer de  tent  vol zit. De kinderen gingen naar huis en wij maakten ook aanstalten om te gaan toen daar toch nog even een gevoelig onderwerp op tafel kwam. Iemand uit onze familie is na een kleine tien jaar weer alleen. Ze wil eigenlijk heel graag kinderen, maar ze is ook al niet zo heel jong meer, dus dat gaat nog spannend worden. “Ach”, zei  onze kennis, “dan kan ze toch ook altijd nog een kind nemen in haar eentje”. Pfff…. en dan wordt er bij mij een gevoelige snaar geraakt. “Nou nee”, antwoorde ik haar, “dat lijkt me niet zo’n goed idee”. “Hoezo niet, als ze dat toch zo graag wil”. “Een kind heeft er recht op geboren te worden uit de liefde tussen man en vrouw”; antwoordde ik. “Ja, dat is jouw mening”: zei ze en dan sta je bijna schaakmat. “Nee”, zei ik, “dat is niet alleen mijn eigen mening, dat is ook de mening van de Kerk, oftewel 2000 jaar christelijke beschaving”. “Ja, maar er zijn zoveel geloven en die zijn toch allemaal goed”. “Ja”, zeg ik, “andere geloven hebben zeker ook veel goeds in zich, maar de  Kerk van Christus steekt er met kop en schouders bovenuit”. “Waarom dan?” “Wijs mij één andere religie aan waarin de liefde van Christus ge-evenaard wordt en ik zal zeker  eens gaan kijken”. “Er is namelijk in de hele geschiedenis van het universum geen vergelijking te vinden met Christus; Zijn wijsheid, Zijn liefde, Zijn Goddelijkheid”. “Ja, maar geloof jij dat dan allemaal wat er over Jezus geschreven staat?” ….een beetje aarzelend…. “Ja, ik weet zeker dat het Evangelie de waarheid spreekt, ook al weet ik niet precies welke gedeelten je letterlijk moet verstaan en welke misschien wat meer symbolisch bedoeld zijn. Maar heel zeker is, dat er met de komst van Jezus Christus iets heel bijzonders gebeurd is  in deze wereld.” Het is eigenlijk zo vreemd ook dat deze kennis, die toch ook gewoon een kerkelijke opvoeding heeft gehad, geen enkele boodschap meer lijkt te hebben aan die vroegere levenslessen. Alles overboord gegooid alsof het allemaal maar onzin was.. En ze is niet de enige die ik zo tegenkom. Met de meesten kom je ook niet meer serieus in gesprek over het geloof, want zij hebben je al lang bij de rariteiten geparkeerd. Afijn dat was het eerste. Wij zijn overigens heel goed uit elkaar gegaan. Ik heb zelfs een sprankje hoop dat ik haar aan het denken gezet heb. Als God geen stem meer heeft in ons leven, dan telt alleen nog de eigen mening en daarmee kun je alle kanten op. En dat zien we inmiddels op alle fronten gebeuren in de samenleving.

Het tweede wat ik meemaakte. Ik hoorde op de radio iemand spreken over de vele depressies en zelfdodingen onder jonge mensen; en dat er zoveel jonge mensen met een negatief zelfbeeld rondlopen. Ik moest meteen aan een uitspraak van onze vorige paus Benedictus denken. “Een wereld zonder God moet wel depressief worden”. En inderdaad. Als God geen partij voor je is, dan moet je het helemaal,  en alleen, met je eigen zelfbeeld doen. Als God geen partij voor je is, dan betekent dat, dat je alles in het leven aan jezelf te danken hebt; succes, maar ook falen. En o wee, als je dan niet mee kunt in de glitter en glamour van “everybody happy”. Als God geen partij voor je is, dan kun je je niet de vraag stellen of Hij misschien toch nog van je houdt; van jou, die prutser met dat negatieve zelfbeeld. Ik begrijp eigenlijk niet dat het zoveel mensen nog steeds lukt om te leven zonder God.

En tenslotte. Vorige week hadden we catechese. Ik heb toen een stukje video laten zien waarin de Amerikaanse bisschop Robbert Barron heel scherp uiteenzet dat Jezus God is. En dat het van allesbeslissend belang is dat wij de goddelijkheid van Jezus erkennen. Ik weet heel zeker dat veel katholieken dat helaas niet doen. Niet kunnen. Dat is geen verwijt, het is gewoon jammer, maar op een of andere manier lijkt het kwartje, ook bij veel katholieken, nooit te zijn gevallen. Natuurlijk zeggen we het allemaal wel in het bekende riedeltje; Jezus, zoon van God, tweede persoon van de heilige drië-eenheid, Vader, Zoon en Geest.Maar geloven we dat ook echt? Raakt dat echt ons hart? Want als dat zo is; als de goddelijkheid van Jezus echt ons hart raakt, dan moeten we ons toch beschouwen als de rijkste mensen op aarde; Zo meteen mogen we namelijk delen in Zijn lichaam; één worden met Hem! Eén met God zelf! Dichterbij bestaat niet!. Als we toch eens echt gewaar zouden worden, dat God zo bij en in ons is?! Ik moet weer aan die kennis denken. Kennelijk is ook haar al deze rijkdom ontschoten. Schouderophalend heeft ze gedacht; “Het zal allemaal wel”. Afijn, tijdens die catechese moest ik alle zeilen bijzetten om Jezus niet te laten devalueren tot een goede leraar van waarden en normen. Want dat was wat Robbert Barron terecht zo scherp benadrukte; “Jezus is meer dan een leraar, meer dan een profeet, meer dan het Oude Testament”. En Jezus dwingt je als het ware tot een keuze; “Of Hij is wie Hij zegt dat Hij is; en dan doe je er goed aan om alles in het werk te stellen om Hem te volgen. Of Jezus is niet wie Hij zegt dat Hij is. Dan is Hij dus een bedrieger met wie wij niets te maken moeten willen hebben. Maar iets van dat lauwe midden; “ach, wel unne goeie mens, maar God zelf? Nee” Dat lauwe midden kan eigenlijk niet als je Jezus kent!

We gaan zoetjesaan alweer richting Kerstmis. De zoon van God wordt geboren. Het Woord is vlees geworden. God is in de wereld gekomen. Of om Johannes nog maar eens te citeren; “In het begin was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. In Hem was leven en dat leven was het licht der mensen. Het ware Licht dat iedere mens verlicht kwam in de wereld. Hij was in de wereld; de wereld was door Hem geworden en toch erkende de wereld Hem niet”. Mogen wij dàt Licht, onze Heer Jezus Christus, Zoon van God, erkennen opdat ook de vraag van vandaag  “Wie wel de grootste is…” er niet meer toe zal doen. Amen.