Spreuk. 31,10-13.19-20.30-31, 1 Tess. 5,1-6,  Mt. 25,14-30 

Op deze laatste gewone zondag van het kerkelijk jaar wil ik u deelgenoot maken van een grote zorg. Er kunnen twee dingen aan de hand zijn; òf ik ben gek aan het worden òf de wereld is gek aan het worden.Zelf denk ik niet dat ik gek aan het worden ben, maar veel mensen die deze preek horen of lezen zullen daar wel anders over denken. Ik ben diaken gewijd en in de Kerk is het zo geregeld dat een diaken mag preken, dat hij “het woord Gods mag verkondigen”,  zoals dat heet; dus ik mag u vertellen waarom ik denk dat de wereld gek aan het worden is.Dat er gekke dingen in de wereld gebeuren dat is altijd zo geweest, maar dat de wereld zo massaal aan het ontsporen is; ik weet niet of dat ooit eerder in de geschiedenis voorgekomen is. Eén van de eerste keren dat ik dacht; “Zijn ze nou allemaal gek geworden?” dat was enkele jaren geleden bij het Eurovisiesongfestival. Iemand met de naam Conchita Wurst, ik weet eigenlijk nog steeds niet of het een man of een vrouw is, maar die had in elk geval gewonnen. Hij of zij werd luid bejubeld, niet zozeer om het liedje, maar om zijn of haar verschijning, en het feit dat hij of zij er op zo’n Europees podium voor uitkwam wie hij of zij was.  

Vorige week ving ik een flinter op van al het gepraat rond de Amerikaanse verkiezingen. Het was een gesprek met een moeder van drie dochters, die fanatiek Biden-aanhanger was, vanwege het recht op abortus, dat hij verdedigt. “Ja, zei ze, “ik heb drie dochters en ik moet er niet aan denken dat ze straks ongewenst zwanger zijn. Het recht op abortus nemen ze ons niet meer af”. Kennelijk leven de dochters in een wereld waarin ze zich te weer moeten stellen tegen mannen die er continu op uit zijn om hen ongewild te bezwangeren. En àls dat zo is, dan snap ik waarom zoveel mensen, zo fel zijn op dat recht op abortus. Maar het is toch wel een hele gekke wereld.

En dan minister Slob die van de week bakzeil moest halen inzake een school die nog meende dat zij homofilie als iets ongewensts kon definiëren. De complete politiek en de hele samenleving vielen over hem heen; hoe kon hij het in zijn botte hoofd halen dat een school die zich uitdrukkelijk wil profileren als een christelijke school, daar nog vrij in kan zijn? Jawel, abortus wel. Dat moet je jonge mensen al vroeg bijbrengen, dat ze daar altijd recht op hebben als ze ongewenst zwanger worden. Dat twee moeders of twee vaders ook heel gewoon is, daar kun je ze niet vroeg genoeg van op de hoogte brengen. Dat is verplichte lesstof. En dat pappa na al die jaren ook wel eens met een ander vriendinnetje wil spelen, dat valt heel goed uit te leggen. Niets, maar dan ook helemaal niets is meer heilig in onze wereld! Wij met onze Bijbel? Wij zijn achterlijk. Christelijke waarden en normen? Laat me niet lachen! Middeleeuws! Wat wel en niet kan, wordt bepaald door de democratie, de anarchie of pure decadentie. Maar we noemen het allemaal: liefde.

Wil iemand nog weten hoe de Kerk erover denkt? De Kerk heeft namelijk een zeer genuanceerde kijk op alle moeilijke vraagstukken van deze wereld. Natuurlijk wil de Kerk ook niet dat mensen omwille van hun homofiele neigingen buitengesloten, uitgescholden of zelfs mishandeld worden. Verre van dat! Maar de Kerk noemt homofilie wel een intrinsiek ongeordende neiging. Ongeordend omdat er geen sprake is van alleen al de fysieke complementariteit, de lichamelijke wederzijdse aanvulling, die een man en een vrouw wèl hebben. En je kunt bepaalde gevoelens hebben, je kunt zelfs hele sterke gevoelens hebben, maar dat wil nog niet zeggen dat daar dan ongeremd aan toegegeven moet worden. Een man die zich heel sterk aangetrokken voelt tot kinderen, daarvan zeggen we toch ook niet dat het zo erg is dat hij niet mag zijn wie hij is? Of iemand die sterke gevoelens heeft om vreemd te gaan. Dan zeggen we toch ook niet; moet kunnen! Hoewel…. we zijn inmiddels al gewend aan websites als Second Love. “Ben jij gelukkig getrouwd? Ik ook!” Openlijke aanzet tot echtbreuk! En dat mag, want hier hebben we dan weer wèl vrijheid van meningsuiting. En hier komt dat zelfs dicht bij -aanzetten tot geweld-. Want echtbreuk is een vorm van geweld.

Het gaat om twee dingen; enerzijds is daar natuurlijk de zwakheid van de mens, waardoor hij soms over de schreef gaat. Maar als zwakheid als zodanig erkend en beleden wordt, kan dat vergeven worden, desnoods 70 x 7 keer! Anderzijds moeten we de spanning die we voelen ten opzichte van onze lastige neigingen en behoeften niet oplossen door alles wat intrinsiek verkeerd is, maar gauw goed te gaan noemen. Zo werkt het volgens mij niet, maar misschien ben ik wel gek aan het worden. Dat we in de 20^ste eeuw leven, daarmee slaat men ons om de oren. Dat is het argument waarmee alle gekheid kennelijk verdedigd kan worden.Wat inderdaad door de tijd verandert, dat is niet het wezen van de mens, maar dat zijn de mogelijkheden, zijn wetenschappelijke inzichten en dergelijke. Het wezen zelf van de mens, verandert nooit; Wat ooit goed was voor een mens, blijft altijd goed voor een mens. Wat in principe schadelijk is voor een mens,  is en blijft altijd schadelijk. Echte liefde is voor alle mensen van alle tijden, hetzelfde.

De kiem van alle vreemde uitwassen ligt niet in die uitwassen zelf, maar in het algemeen aanvaarde principe van de anticonceptie. Dáár heeft de mens  een fatale breuk aangebracht en grote schade toegebracht aan het meest wezenlijke principe van de mens; de liefde. Want waar het hoogtepunt van het liefdevolle samengaan van man en vrouw normaal gesproken gekoppeld is aan verantwoordelijkheid voor elkaar en voor het mogelijke nieuwe leven, daar is die natuurlijke band plotseling doorgeknipt. En daarmee kan men zich nu schijnbaar zonder enige consequentie verliezen in lustvolle bandeloosheid. En als lustbevrediging, zonder de ermee gepaard gaande verantwoordelijkheid al de boventoon is gaan voeren in de gewone man –vrouw verhouding, waarom zouden mensen met andere behoeften zich dan niet naar eigen inzicht mogen uitleven? Als lust het enige principe is dat telt, dan is toch gewoon alles goed wat lekker is!? Zolang het maar niet onder dwang gebeurt.  

Nu ik mij zo druk sta te maken over deze dingen, denk ik terug aan mijn zoektocht in de Kerk. Dat ik met iemand die mag gelden als geestelijk adviseur, hierover in gesprek was en dat ik zei dat ik niet snapte dat de Kerk zich hier zo druk over maakt. “Nee, dat snap ik ook niet”; zei de betreffende pater. Maar inmiddels snap ik het wel. Het gaat om de liefde, om echte liefde, het mooiste en belangrijkste goed van het hele mensenbestaan. Daar mag de Kerk zich best heel druk over maken.  

Begrijp me goed, ik pleit er niet voor dat wij, als minderheid, de wetten gaan voorschrijven voor de, in onze ogen, goddeloze meerderheid. Ik pleit er alleen voor dat wij ons eigen geweten niet laten ondersneeuwen door het geschreeuw van diezelfde wereld. En nogmaals, voor de wereld mogen wij de Bijbel er niet meer bijhalen want de Bijbel is zogenaamd een achterlijk boek. Maar zolang ik leef zal de God van de Bijbel, ten diepste tot uitdrukking gekomen in de persoon van Jezus Christus, voor mij toch een belangrijker houvast zijn dan de wetten die een democratische meerderheid òns wil opleggen. Eenvoudigweg omdat het bij Hem wèl om echte Liefde gaat. Amen.