Kijken we vandaag goed naar het Evangelie van Johannes, dan zou ons moeten opvallen wat een bijzonder stuk tekst dat eigenlijk is. Wij kennen allerlei soorten teksten; wetenschappelijke verhandelingen, poëzie, romans, filosofische geschriften, kranten. Teksten waarin verteld wordt wat er allemaal gebeurd is, gedichten die ons over het leven laten mijmeren, fictieve verhalen en noem maar op. Maar een tekst zoals die van Johannes is eigenlijk toch uniek. Waar in de wereldliteratuur vind je  iets vergelijkbaars?

Meestal begint het met “In die tijd….” We lezen eroverheen alsof het er niet staat, maar je zou je ook af kunnen vragen; “In welke tijd zegt Jezus dit?”`…… Het is de beslissende tijd. Het zijn de laatste woorden van Jezus voordat Hij wordt opgepakt, gemarteld en gedood. En de laatste woorden van Jezus bestaan uit een gebed. Zoals gewone mensen dat ook doen, in de laatste levensuren; de balans opmaken, alleen nog spreken over de allerbelangrijkste dingen, zo doet Jezus dat ook. En het allerbelangrijkst voor Jezus in zijn laatste uren is het contact met Zijn Vader en Zijn missie om ons bij God te brengen. En daarom bidt Hij. Hoe ontroerend; Jezus die voorvoelt dat Zijn laatste uur geslagen heeft en dan zo bidt; voor ons. Eigenlijk moet je dit gebed van Jezus stil voor jezelf herlezen en bemediteren.

Want het is zo bijzonder; “Vader, het uur is gekomen, verheerlijk Uw Zoon, opdat de Zoon U verheerlijke?” Het is moeilijk om te zeggen wat hier precies bedoeld wordt, hoewel wij er, al mediterende, toch ergens wel weet van kunnen hebben. “Gij Vader, verheerlijk Mij thans bij Uzelf en geef Mij de heerlijkheid die ik bij U had eer de wereld bestond”. Wie kan zulke woorden gebruiken? Vanuit welke ervaring spreekt zo Iemand, als Hij niet inderdaad van God komt?  “Nu weten zij dat al wat Gij Mij gegeven hebt, van U komt”. God de Vader is de Alpha en de Omega, begin en einde; kortom alles, en de mens Jezus is zich maar al te goed bewust dat Hij leeft uit Hem, en dat Hij dus ook naar de Vader zal terugkeren. Jezus spreekt dan ook niet over het uur van Zijn sterven, maar over het uur van Zijn verheerlijking.  

Zo diep en mysterieus als dit gebed van Jezus zo vreemd en mysterieus is heel de hele schepping en zeker ons eigen mens-zijn. Want in het hele universum zijn wij, mensen, de enige wezens die kunnen nadenken, die kunnen reflecteren op ons eigen bestaan. Die kunnen nadenken over tijd, over zaken als eindigheid en oorzakelijkheid. En typerend voor het mens zijn is dat wij allemaal op zoek zijn naar geluk. Niet een beetje geluk, maar, als we erin durfden te geloven; onbegrensd geluk. En àls geluk onbegrensd is, dan betekent dat, dat het niet tijdelijk kan zijn, niet eventjes maar, maar voor altijd en eeuwig. En dat is nou net waar het in ons christelijke geloof om gaat; niet een beetje geluk maar eeuwig geluk. Eeuwig leven. Onvoorstelbaar eigenlijk, maar God is onvoorstelbaar.

“En dit is het eeuwige leven, dat zij u kennen, de enige ware God en Hem die Gij hebt gezonden: Jezus Christus”. “Dat zij U kennen…” Nu is het Bijbelse “kennen” wel iets anders dan de manier waarop wij bijvoorbeeld Micheal Jacson of Mark Rutte kennen. “En Adam kende Eva zijn vrouw en zij werd zwanger”; zo staat er nog in de oude NBG-Bijbelvertaling. Het Bijbelse kennen staat dus voor een soort kennen dat diepe gemeenschap veronderstelt. Daarom is het ook dodelijk, als Petrus Jezus in de steek laat; “Ik ken die man niet”. Maar God kennen dus, en zijn Zoon Jezus Christus…., dat is het eeuwige leven. Als je God de eerste plaats geeft in je leven, dan hoef je niet op het eeuwige leven te wachten tot je dood bent, dan kun je niet wachten tot je dood bent. Want in de mate dat God een plaats krijgt in je leven, ben je al eeuwig gelukkig. Niet elke dag even vrolijk, maar levend met een onderstroom van onverwoestbaar geluk. 

God kennen, concreet gemeenschap zijn met Hem, dat is ook de bedoeling van Jezus in de Eucharistie; “Neemt en eet, dit is Mijn lichaam, dit is Mijn bloed”. Het is Zijn aanbod waarmee wij Hem kunnen leren kennen, waarin wij één kunnen worden met Hem en zo het eeuwige leven binnengaan. Moge de Heilige Geest, waarom wij deze dagen bidden, ons helpen om God te leren kennen in het breken van het brood. Om steeds dieper doordrongen te raken van die bijzondere band die wij met God mogen hebben.  Amen.