Voor de preek van vandaag heb ik mij weer eens volledig laten inspireren door de Amerikaanse Bisschop Robert Barron. Bisschop Barron gaat in zijn overweging niet in op het Evangelie maar alleen op de eerste lezing uit het boek Wijsheid. Laat ik toch eerst even het Evangelie aan tippen. Jezus vertelt opnieuw een parabel. Hij vertelt een verhaaltje waarmee hij iets duidelijk wil maken. En de parabels die Jezus vertelt zijn zo subliem en spreken meestal zo duidelijk van zichzelf dat ze geen uitleg nodig hebben. U snapt toch zonder uitleg ook wel waar het hier om gaat; dat we dag in dag uit, uur in uur uit bewust leven in verwachting van de komst van bruidegom; God die aan onze deur klopt.

En dan maak ik de draai naar bisschop Barron die dus de eerste lezing uit het boek Wijsheid als uitgangspunt neemt. -"Stralend en nooit verwelkend is de wijsheid, gemakkelijk wordt zij aanschouwd door wie haar liefhebben, gevonden door wie haar zoeken; nog voor men haar begeert, heeft zij zich al bekend gemaakt. Wie om haar vroeg opstaat, hoeft zich niet uit te sloven, want hij zal haar vinden, zittend aan zijn deur”.-

Er zijn veel boeken geschreven zegt Barron over mensen die God zoeken. Veel mensen doen alle mogelijke moeite om God te vinden, maar in de kern is het met gelovig leven precies andersom. Het lijkt een misvatting die bij veel mensen een rol speelt en bij tijd en wijle trappen we er allemaal weleens in. Maar niet wij zijn in staat om op onze eigen kracht God te vinden; God zelf is doorlopend op zoek naar ons.  Lezen wij de Bijbel erop na dan zien wij ook daar dat niet de mensen op zoek zijn naar God, maar dat het God zelf is, die op zoek is naar de mens. God is immers de grote initiatiefnemer in alles. Om te beginnen nam Hij het initiatief om de aarde, het heelal en de mens te scheppen. Vervolgens riep Hij de dolende mens: “Adam, waar ben je?” Hij riep Abraham, “Abraham trek weg uit je stam en je land”. Hij riep Mozes; “Mozes, doe je sandalen uit want de plaats waar je staat is heilige grond”. Die mannen waren geen van allen zozeer op zoek naar God, maar zij werden door God gevonden! God neemt het initiatief om zijn Zoon naar de wereld te zenden. En diezelfde Zoon zegt het ons ook nog maar eens een keer; “Niet gij hebt mij uit gekozen, maar ik u”.

Alles, alles wat we doen, alles wat we kunnen; Hij geeft het ons. Ben je een godvruchtig en  goed mens; God heeft het in jou mogelijk gemaakt. Wees er niet trots op maar ben er dankbaar voor. Als wij ons gevonden weten door God, als wij Jezus werkelijk als onze verlosser mogen zien, dan heeft God zelf ons op dat spoor gezet. Kijken we goed om ons heen dan moeten we toegeven dat alles wat we zien, alles wat we hebben, alles wat we kunnen en zijn, dat dat ons allemaal geschonken is door Gods genade. “Wat heb je, dat je niet van God gekregen hebt?” zegt Paulus zo treffend, in één van zijn brieven. “Ja maar ik heb er toch hard voor gewerkt of gestudeerd”; zal iemand zeggen. Ook de energie om hard te werken of te studeren heb je van God gekregen.

En hoeven wij dan helemaal niets te doen, als God het toch allemaal doet? Bisschop Barron haalt dan een mooi beeld aan dat geïnspireerd is op de heilige Johannes van het Kruis. Hij zegt: “met God is het als met een helikopter die boven het land cirkelt, op zoek naar een plaats om te landen. God zoekt een plek om te landen in ieder van ons en Hij geeft dat nooit op. Het enige wat wij dan moeten doen is zorgen dat de landingsplek vrij is van allerlei rommel. Dat wil zeggen dat we onze innerlijke obstakels op moeten ruimen; onze gehechtheid aan allerlei aardse zaken, onze bezittingen, onze ego’s. Al die dingen waar we zo vol van zijn, opruimen zo dat God ruimte krijgt om in ons te landen. Dat is het enige wat we hoeven te doen zegt de bisschop; zorgen dat ons hart niet zo vol zit dat God geen plek meer vindt. Tenslotte geeft hij daar nog een paar praktische tips bij: De eerste is; - Neem elke dag ergens vijf minuutjes om het volgende te zeggen;  “God ik geloof dat U mij zoekt. Kom dan in mijn hart”. De tweede; - Kijk eens goed naar je manier van leven. Wat is daarin nou allemaal zo verschrikkelijk belangrijk, dat je het niet even aan de kant kunt zetten om God te laten landen. En de derde; - Wees dankbaar vanuit het besef dat je alles van God gekregen hebt. En maak die dankbaarheid tot een soort basishouding in je leven.

Tenslotte toch ook even een woord over de tweede lezing, gewoon omdat die zo mooi is; “Wij willen u niet in onwetendheid laten over het lot van hen die ontslapen zijn; gij moogt niet bedroefd zijn zoals de andere mensen, die geen hoop hebben”; zegt Paulus daar. En inderdaad, als één van onze geliefden overleden is, dan mogen we wel verdrietig zijn, “maar niet”, zegt Paulus,  “niet zoals die mensen die geen hoop hebben”. God zoekt ons, God heeft onze dierbaren al gevonden, of Hij zal ze vinden. Daarop mogen we vertrouwen op het woord van Jezus zelf. En dan mogen wij nooit zo verdrietig zijn als die mensen die geen hoop kùnnen hebben omdat hun landingsplaats voor God doorlopend geblokkeerd is door aardse gehechtheden. Laten we dan ook nu weer openstaan voor dat grote geschenk dat God ons geeft; de heilige Eucharistie; uitdrukking van zijn onuitputtelijke Liefde voor ons. En laten we daar van harte “Amen”, “Ja, zo is het” op zeggen. Amen.