Het Evangelie van vandaag is eigenlijk niets voor een preek. In de parabel die Jezus vertelt, spreekt Hij heldere taal die voor iedereen te begrijpen is. Het zou aanmatigend zijn, als ik zou menen daar nog iets aan te moeten uitleggen. Nee, het Evangelie van vandaag is meer iets voor in de biechtstoel dan voor een preek.  Want het mogen dan wel de hogepriesters en oudsten zijn, die Jezus hier aanspreekt; mensen die de mond vol hebben over God, maar zelf niet doen wat ze zeggen; de les die Jezus hen leert, is voor iedereen  van toepassing. Maar dat is, zoals gezegd, niet om hier vanaf de preekstoel uit te zoeken. Dat is heel persoonlijk. Het gaat over het binnenste van ons hart en dat hoort in de biechtstoel thuis. Daar moeten of mogen wij, ieder persoonlijk, onszelf de vraag stellen; “Waar heb ik –ja- gezegd en –nee- gedaan?” of “Waar en wanneer zeg ik –ja- maar doe ik –nee-?” Voor mijzelf weet ik dat wel en ik vermoed dat ieder van ons dat ook heel goed van zichzelf weet, maar dat hoeft hier dus niet in het openbaar.

Daarom wilde ik de preek van vandaag zo kort en krachtig houden als het Evangelie zelf; “Geen woorden maar daden”. Of zoals Jezus elders zegt; “Niet iedereen die zegt “Heer, Heer!” zal binnengaan in het Rijk der hemelen, maar hij die de wil doet van mijn Vader die in de hemel is”. Amen.